Όταν μιλούμε για αυτοάνοσα νοσήματα εννοούμε τις χρόνιες ασθένειες κατά τις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού στρέφεται εναντίον του ίδιου του σώματος του ανθρώπου που έχει δημιουργηθεί για να προστατέψει, δημιουργώντας βλάβες στα κύτταρα , στους ιστούς και κατ’ επέκταση στα όργανα του.
Στην ψυχοθεραπεία η εμφάνιση ενός αυτοάνοσου νοσήματος σημαίνει ένα καμπανάκι για τη σταδιακή συναισθηματική και λειτουργική απεμπλοκή του ατόμου από καταστάσεις που νομίζει ότι αντέχει, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μερική ή και ολική αδυναμία διαχείρησης.
Τα νοσήματα αυτά τα κατατάσσουμε σε νοσήματα που προσβάλλουν ένα όργανο, π.χ. η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ή σε συστηματικά, που προσβάλλουν πολλούς ιστούς και όργανα, όπως π.χ. η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος , η σκλήρυνση κατά πλάκας, κλπ.
Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχές μετατραυματικού στρες και άλλες ψυχικές διαταραχές που σχετίζονται με το στρες, κινδυνεύουν περισσότερο να εκδηλώσουν κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα.
Η συμβουλευτική για θέματα υγείας αλλά και η γνωσιακή – συμπεριφορική ψυχοθεραπεία είναι θεραπευτικοί τρόποι που συνδυάζονται παράλληλα με την ιατρική θεραπεία με στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής και των ψυχολογικών επιδράσεων του ατόμου που έχει νοσήσει.