Επιτυχία είναι να κοιτάζει κανείς στον καθρέφτη και να βλέπει το άτομο που θέλει να γίνει και όχι αυτό που θέλει να αποφύγει.
Η πεποίθηση ότι τα πρώτα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας παίζουν σημαντικό ρόλο, και ότι ευθύνονται για πολλά από τα σημερινά μας προβλήματα, υποστηρίζεται από πολλούς θεραπευτές, κυρίως της ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης, και γίνεται αποδεκτή από πολλούς ασθενείς. Το κασετόφωνο του μυαλού μας ηχογραφεί δεδομένα προγραμματισμού από την στιγμή που γεννιόμαστε. Πολλές φορές όμως τα στοιχεία αυτά προέρχονται από λάθος πηγές, είναι τα ίδια λανθασμένα ή απλώς έχουν παλιώσει και δεν ισχύουν σήμερα.
Είναι βέβαιο ότι τα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας επηρεάζουν σημαντικά την προσωπικότητα και την ζωή μας.
Πως γίνεται όμως αδέλφια τα οποία μοιράζονται ένα σημαντικό ποσοστό γονιδίων και μεγαλώνουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες να ακολουθούν τελείως διαφορετικούς δρόμους;
Πως γίνεται κάποιοι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε ιδανικές συνθήκες να αποτυχαίνουν και κάποιοι άλλοι που ξεκινούν από τομηδέν να ακολουθούν πορείες ζωής άξιες προς μίμηση, ζώντας μια χαρούμενη και επιτυχημένη ζωή;
Τι είναι αυτό που προηγείται κάθε ενέργειάς μας;
Απλούστατα, η σκέψη…..
Διαλέγοντας τις σκέψεις με τις οποίες τροφοδοτούμε το μυαλό μας, επιλέγουμε έμμεσα το πώς θα είναι η ζωή μας. Ο εγκέφαλος , όπως ένας υπολογιστής, λειτουργεί με βάση την αρχή «ότι βάζεις, αυτό παίρνεις». Ή αλλιώς , όπως λένε και οι κομπιουτεράδες στην δική τους ορολογία, «GIGO», «GarbageIN-GarbageOUT» δλδ «σκουπίδια βάζεις, σκουπίδια παίρνεις»…..
Σκέψου λοιπόν, αν κάποιος έρθει και αδειάσει μια σακούλα σκουπίδια πάνω στο χαλί του σπιτιού σου, πως θα αντιδράσεις? Μα φυσικά θα θυμώσεις, θα εκνευριστείς και θα απαιτήσεις να τα μαζέψει. Όταν όμως έρχονται καθημερινά διάφοροι, οι γονείς, οι εργοδότες, συγγενείς, φίλοι και εχθροί και αδειάζουν στο μυαλό σου όλες εκείνες τις αρνητικές ιδέες και εικόνες εσύ τι κάνεις? Πόσες φορές είπες : σε παρακαλώ, μάζεψε τώρα τα σκουπίδια σου από το χαλί μου;
Η ζωή μοιάζει σαν ένα σούπερ μάρκετ: μπαίνεις δωρεάν από τις ορθάνοιχτες πόρτες, ψωνίζεις από τα ράφια, διαλέγεις… Στην έξοδο όμως πρέπει να πληρώσεις. Δεν φταίνε οι άλλοι για τα πράγματα που θα διαλέξουμε να αγοράσουμε.
Λένε ότι ωριμάζουμε όταν σταματήσουμε να παραπονιόμαστε και να κατηγορούμε τους άλλους, και αναλάβουμε τις ευθύνες των πράξεων μας. Λένε…..
Είσαι πάντα όμως ελεύθερος να διαλέξεις το GIGOσου.
